ROZWÓJ
OD SENSACJI DO STANDARDU
Plastynacja to międzynarodowy uznany proces naukowy. W międzyczasie powstało ponad 400 laboratoriów plastynacji w 40 krajach, które produkują preparaty z plastynatów na zajęcia studenckie oraz do zastosowań naukowych.
2021
FR:EIA –ANATOMICZNA NOWOŚĆ ŚWIATOWA
FR:EIA (= Fascia Revealed: Educating Interconnected Anatomy) pierwszy ludzki 3-D plastynat powięziowy prezentuje złożoną i bardzo niestabilną sieć tkanki łącznej, aż po najmniejszy szczegół w całym ciele. Na całym świecie jest to jedyny preparat tego rodzaju. Do obejrzenia w berlińskim muzeum BODY WORLDS.
2019
50 MLN. ZWIEDZAJĄCYCH
BODY WORLDS, wystawa superlatywów: po 24 latach medycznej pracy edukacyjnejo ludzkim ciele twórcy BODY WORLDS powitali 27 listopada 2019 r. 50-milionowego zwiedzającego. Ta liczba sprawia, że BODY WORLDS są najbardziej znaną wystawą specjalną wszech czasów i tworzy doniosłą chwilę w historii anatomii.
2017
20 LAT BODY WORLDS
Wystawa BODY WORLDS obchodzi 20-letni jubileusz. Wystawa superlatyw, która odbywała się dotychczas na 6 kontynentach, w ponad 30 krajach i w 140 miastach.
2015–2017
Zespół ekspertów w centrum plastynacji w Gubinie poświęca się realizacji coraz bardziej zaskakujących zleceń: z 200 kg serca płetwala błękitnego wykonano plastynat dla muzeum Royal Ontario.
2013
Gunther von Hagens otrzymał z ASTC (International Association of Science and Technology Centers) nagrodę za całokształt dorobku i wybitne osiągnięcia w przekazywaniu informacji naukowych wśród odbiorców niebędących specjalistami.
2010
Dzięki pierwszemu największemu plastynatowi zwierzęcemu „Samba“ plastynacja przechodzi w nowy wymiar. Wykonanie pierwszego na całym świecie plastynatu słonia tworzy punkt wyjściowy wystawy BODY WORLDS zwierząt.
2008
Udaje się uzyskać żądane zabarwienie plastrów plastynatów. Zabarwienia pozwalają na rozróżnienie różnych tkanek, jak np. napiętej tkanki łącznej i mięśni lub skóry.
2004
Po raz pierwszy wystawa BODY WORLDS zostaje pokazana w Kalifornijskim Centrum Naukowym w Los Angeles. Dalsze wystawy w renomowanych centrach naukowych zachwycają kolejnych zwiedzających w całej Ameryce Północnej.
2000
Rozwój w dziedzinie tworzyw sztucznych umożliwia produkcję odpornych na uszkodzenia preparatów korozyjnych. Podczas produkcji odlewów naczyń krwionośnych tkanka otaczająca naczynia zostaje „rozpuszczona“ przy pomocy ługów lub kwasów.
1997/98
Wystawa po raz pierwszy pod nazwą KÖRPERWELTEN (BODY WORLDS) zostaje pokazana w Niemczech. W przeciwieństwie do Japonii, wystawa w Niemczech budzi gwałtowne kontrowersje społeczne.
1995
Pierwsza publiczna wystawa plastynatów zostaje pokazana w National Science Museum w Tokio, gdzie w przeciągu 4 miesięcy gromadzi ponad 450.000 zwiedzających.
1993
Wraz z dalszym rozwojem plastynacja nabiera wymiarów przekraczających przestrzenne możliwości Uniwersytetu. Gunther von Hagens zakłada Instytut Plastynacji w Heidelbergu.
1980s
Dr Gunther von Hagens zakłada własny Program Donacji Ciał. Do dziś dnia zarejestrowało się ponad 19.200 dawców z całego świata (stan na Marzec 2022).
1982
Pierwsza Konferencja Plastynacji ma miejsce w Teksasie i wtedy też utworzone zostaje „International Society for Plastination“ (ISP). Odtąd co dwa lata odbywają się międzynarodowe konferencje plastynacji.
1978
Specjalistyczne kongresy naukowe zwracają uwagę na tę nową technikę. Aby również innym uniwersytetom umożliwić dostęp do tych specjalnych tworzyw sztucznych, dr Gunther von Hagens zakłada firmę BIODUR, która zajmuje się ogólnoświatową dystrybucją tworzyw i innych materiałów pomocniczych dla procesu plastynacji.
1978
Dr Gunther von Hagens kolejne 20 lat spędza jako docent i naukowiec Instytutu Anatomii w Heidelbergu. W tym czasie stale rozwija i udoskonala technikę plastynacji oraz nadal się rozwija, jak np. plastynacja plastrów. Zgłoszone też zostają liczne patenty.
1977
Praca naukowa poświęcona ludzkim nerkom budzi w dr Gunther von Hagens błyskotliwy pomysł plastynacji. Pierwszy reprezentacyjny plastynat udaje się otrzymać 10 stycznia 1977 roku. Odkrycie to Gunther von Hagens bierze za swoją życiową szansę, której już nie wypuści z rąk.
1970s
Jako asystent w Instytucie Anatomii Uniwersytetu w Heidelbergu, dr Gunther von Hagens po raz pierwszy spotyka się z preparatami zatopionymi w blokach i stawia sobie pytanie, dlaczego tworzywo sztuczne otacza preparat, a nie utrwala go od środka.